AH ŞU ÇOCUKLAR
Herkese Merhaba,
Bu benim ilk köşe yazım, Hangi konuya öncelik verip yazmam gerektiği konusunda zorlanmadım desem yalan olur. Aklımda önemine bina yen sizlerle paylaşmak istediğim o kadar çok konu var ki.. ama sosyoloji okumam münasebeti ile çocuklarımızı tam anlamı ile nasıl yetiştiriyoruz düşüncesi ile ilk yazımı çocuk yetiştirmedeki yanlış ve doğrulardan yana yaptım.
Hangimiz çocuklarımızı, tam anlamıyla doğrusuyla ve yanlışıyla büyütüyoruz
3 Doğru öğretiyorsak 1 yanlış öğretiyoruz. Çünkü onları 3 tarzda büyütmeye çabalıyoruz.
1) Gelenek görenek (büyüklerden görülenler)
2) Çevre etkisi(yer edinememe kaygısı)
3) Kendimizden birer kopya oluşturma
Benim babam ( Büyükbabası) şöyle yaptırır. Annemiz bize şunları yedirirdi. Tabi tecrübelere ihtiyaç vardır. Bunların bazıları da kuşkusuz can kurtarır etkilere sahiptirler. Fakat zaman değiştikçe etkileri geçer.
Çocuğumuzu çevre etkisine mahkûm yetiştiriyoruz. O şunu öyle, bu şunu böyle düşünür filanın kızı filanın oğlu dur örneklemeler. Büyük adam ol babasının oğlu, annesinin kızı desinler. Desinler desinler ve desinler... Bunun hiçbir zaman sonu yoktur. Herkesler derler ama siz yaşarsınız, yaşadığınızı sanırsınız.
Çocuklarını, bide kendi eksikliklerini onlarda tamamlanmış görmek için, yetiştirmeye çabalayanlar var. Onlar sizin kopyalarınız değildir, kendi özgün fikirleri, düşünceleri, farklı yetenekleri, planları, hayalleri, mutlulukları, sevinçleri ve kendi hüzünleri vardır. Kendi başlarına bir birey olmak için varlardır ve var olacaklardır. Zaten sizden bir tane var. Neden farklı bir birey olduğunu kabullenmek yerine illa kendiniz gibi bir birey olması için baskı altına alıyorsunuz. Her çocuğun bir idol u vardır. Bu annesi, babası, ablası, akrabaları, ünlüler vb. olabilir ama bu idol üyle aynı olması gerektiğini göstermez. Her çocuk bir bireydir.
( ALINTI ) Çocuklarınız sizin çocuklarınız değil, onlar kendi yolunu izleyen hayatın oğulları ve kızları,
Sizin aracılığınızla geldiler ama sizden gelmediler. Ve sizinle beraber olsalar da sizin değillerdir.
Onlara sevginizi verebilirsiniz, düşüncelerinizi değil. Çünkü onlarında kendi düşünceleri vardır.
Bedenlerini tutabilirsiniz ama ruhlarını değil.
Çünkü ruhlar yarındadır. Siz ise yarını düşlerinizde bile göremezsiniz.
Siz onlar gibi olmaya çalışabilirsiniz ama sakın onları kendiniz gibi olmaya zorlamayın.
Çünkü hayat geriye dönmez, dünle de bir alışverişi yoktur.
Siz yaysınız, çocuklarınız ise sizden çok ileri atılmış oklar. Okçu sonsuzluk yolundaki hedefi görür. Ve o yüce gücü ile yayı eğerek okun uzaklara uçmasını sağlar. Okçunun önünde kıvançla eğilin.
Çünkü okçu uzaklara giden oku sevdiği kadar başını dimdik tutarak kalan yayı da sever.(KHALİL CİBRAN)
YORUMLAR